CIĘŻARY
Podnoszenie ciężarów to niezwykle emocjonująca dyscyplina sportu, w której ważna jest zarówno siła, technika, jak też taktyka, decydująca o wyborze kolejnych prób. Podnoszenie ciężarów wykonuje się dwiema technikami – rwaniem i podrzutem – rwanie polega na uniesieniu sztangi z pomostu bezpośrednio ponad głowę i przytrzymanie jej. Natomiast podrzut jest bojem, w którym zawodnicy podnoszą sztangę najpierw na klatkę piersiową, po czym następuje tzw. „wybicie góry”, czyli uniesienie sztangi ponad głowę. Warto wiedzieć, że sztanga ma różną długość i wagę dla kobiet i mężczyzn. Ta dla panów waży 20 kilogramów i ma 2,2 metra długości. Sztanga wykorzystywana przez panie uprawiające podnoszenie ciężarów jest o pięć kilogramów lżejsza i nieco krótsza. Obciążniki, które są nakładane na sztangę mają swoje ustalone kolory, które odpowiadają ich wadze.
HISTORIA PODNOSZENIA CIĘŻARÓW
Podnoszenie ciężarów pojawiło się już na pierwszych nowożytnych igrzyskach olimpijskich w 1896 roku w Atenach. Jednakże jego początki sięgają wielu wieków wstecz. Malowidła, odnalezione w Egipcie i datowane na czwarte tysiąclecie p.n.e., przedstawiają synów faraonów, którzy unoszą ponad głowę worki z piaskiem i inne ciężkie przedmioty. W starożytnych Chinach dźwiganie ciężarów traktowano jako istotny element żołnierskiego wyszkolenia. Początki nowoczesnego podnoszenia ciężarów sięgają dopiero XVIII i XIX wieku. Na początku traktowane jako atrakcja cyrkowa, stopniowo uzyskało sportową nominację. W 1888 roku Francuz E. Desbonnell sformułował pierwsze zasady tej dyscypliny, zaś w 1891 roku rozegrano pierwsze oficjalne mistrzostwa świata ciężarowców.
Na igrzyskach olimpijskich podnoszenie ciężarów zadebiutowało już w 1896 roku w Atenach. W czasie tych pierwszych igrzysk ery nowożytnej, sportowcy rywalizowali w dwóch konkurencjach – podnoszenia sztangi jednorącz i oburącz. Zawody odbywały się pod gołym niebem, a zawodnicy nie byli dzieleni na żadne kategorie. Kolejne igrzyska w Paryżu, Londynie i Sztokholmie odbyły się jednak bez takich zawodów. Podnoszenie ciężarów powróciło jednak w 1920 roku w Antwerpii i do dziś jest stałym elementem letnich igrzysk.
Od 1920 roku w podnoszeniu ciężarów rywalizowano w trzech konkurencjach: podrzucie, rwaniu oraz wyciskaniu. Po igrzyskach w Monachium (1972) zrezygnowano jednak z wyciskania i zawodnicy na kolejnych olimpiadach startowali już tylko w dwóch konkurencjach – rwaniu i podrzucie. Tak jest do dziś. W igrzyskach w Antwerpii (1920) wprowadzono po raz pierwszy podział na pięć kategorii, które potem były kilkakrotnie zmieniane. W Sydney po raz kolejny zawodnicy debiutowali w olimpijskich zawodach w nowych wagach i rywalizowali tam w ośmiu kategoriach: 56 kg, 62 kg, 69 kg, 77 kg, 85 kg, 94 kg, 105 kg oraz +105 kg. W Australii (1956 r.) po raz pierwszy w historii tej dyscypliny w igrzyskach wystąpiły kobiety i wystartowały w siedmiu wagach: 48 kg, 53 kg, 58 kg, 63 kg, 69 kg, 75 kg i +75 kg.
HISTORIA CIĘŻARÓW W SUWAŁKACH
Z uzyskanych informacji wynika, że pierwsze pomieszczenie do podnoszenia ciężarów powstało w 1958 roku na stadionie Wigier. Natomiast pierwsza sekcja podnoszenia ciężarów powstała w 1966 roku w Szkole Podstawowej nr 4, a jej trenerem był Ryszard Panasiewicz. Pierwsi „siłacze”, którzy zaczęli trenować tę dyscyplinę w naszym mieście to Henryk Mickiewicz, Zenon Szczwiński, Zdzisław Korzeniowski, Jerzy Jurkowski. Znanymi zawodnikami z tych czasów są: Paweł Sawicki, Czesław Kawałko, Jan Augustynowicz, Zenon Fiodorow.
Następne informacje o sekcji podnoszenia ciężarów w powiecie Suwalskim pochodzą z czasopisma „Krajobrazy” z 1981 roku. W tym roku dwóch przedstawicieli LKS „Len” Kolnica awansowało do finału Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w tej dyscyplinie sportu. W tym czasie na naszych terenach w sekcjach podnoszenia ciężarów ćwiczyły dokładnie 54 osoby, a kadra szkoleniowa składała się z dwóch trenerów II klasy oraz pięciu instruktorów. W tym czasie wojewódzkie Zrzeszenie LZS w Suwałkach uznało podnoszenie ciężarów za jedną z wiodących dyscyplin sportowych i położyło nacisk na jej rozwijanie. Wiązało się to z otwarciem nowych siłowni oraz doposażeniem tych już istniejących (trzech w ówczesnym województwie suwalskim oraz po jednej w Suwałkach i Gołdapi). Zaczęto też organizować większą liczbę zawodów, a co za tym idzie wzrastał poziom sportowy, którego zwieńczeniem był fakt ustanawiania nowych rekordów województwa. W opisywanym okresie najlepszymi zawodnikami w dwuboju w województwie suwalskim byli: Marek Narolewski, Bogdan Kosbudzki (232,5 kg w kat. 67,5 kg), Romuald Rećko (245 kg w kat. 82,5 kg), Stanisław Czarkowski, Henryk Sewastynowicz oraz Jan Strongowski. Ponadto sekcja podnoszenia ciężarów została wcielona do LZS Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolniczego. Powołano również Okręgowy Związek Podnoszenia Ciężarów przy Wojewódzkiej Federacji Sportu.
Druga sekcja podnoszenia ciężarów w Suwałkach powstała w 1987 roku w budynku (dokładnie w piwnicy) Szkoły Podstawowej nr 5, a jej trenerem był Edward Mazurek – ówczesny mistrz świata podnoszenia ciężarów w wadze muszej. W tym też czasie Wojewódzkie Zrzeszenie LZS w Suwałkach, aby wzbudzić zainteresowanie młodzieży tym sportem oraz zachęcić do aktywnego trenowania i pozyskiwania nowych zawodników sekcji, organizowało szereg spotkań z mistrzami olimpijskimi tej dyscypliny – Zygmuntem Smalcerzem oraz Władysławem Baszanowskim. Sekcja została jednak rozwiązana w 1991 r. Przez 10 lat istnienia odwiedziło ją ponad 220 osób.
W latach późniejszych w Suwałkach powstały nowe siłownie: Oscar, Tytan, siłownia przy Ośrodku Sportu i Rekreacji w Suwałkach, na ul. Jasnej oraz w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej.
SUKCESY CIĘŻAROWCÓW
ROK 2010
W 2010 roku Daniel Grabowski w wieku 24 lat został najmłodszym Mistrzem Świata w Trójboju Siłowym. Uzyskał wynik 445 kg w przysiadzie 275 kg w wyciskaniu i 352,5 kg w martwym ciągu co łącznie dało mu 1072,5 kg i pozwoliło zająć I miejsce. Daniel jest pierwszym Polakiem w historii, który przekroczył granicę 400 kg w pojedynczym boju.
ROK 2011
W październiku 2011 roku zawodnicy sekcji Trójboju Siłowego i Kulturystyki OSiR w Suwałkach podczas Mistrzostw Polski w Wyciskaniu Sztangi Leżąc Klasycznym we Władysławowie zajęli wysokie lokaty: Adam Słabiński wicemistrz Polski do lat 20 i 23 w kat. 53 kg, Kamil Wojciechowski mistrz Polski seniorów w kat. 83 kg, Wojciech Barszczewski drugi wicemistrz Polski do lat 20 w kat. 93 kg i Karol Biziewski drugi wicemistrz Polski do lat 18 w kat. 93 kg.
Następnie w listopadzie tego samego roku w Puławach podczas Mistrzostw Polski w Trójboju Siłowym Klasycznym ponownie bardzo dobrze zaprezentowali się zawodnicy sekcji trójboju siłowego i kulturystyki OSIR. Drużyna zdobyła łącznie aż 9 medali.
Na szczególne wyróżnienie zasługują:
- Adam Słabiński, który podnosząc 142,5 kg w martwym ciągu pobił rekord kraju w tym boju oraz w całym trójboju kat. 53 kg;
- Kamil Wojciechowski, który pobił swój własny rekord Polski w wyciskaniu leżąc podnosząc 192,5 kg w kategorii do 83 kg;
- Wojciech Barszczewski, który podnosząc 570 kg w trójboju ustanowił rekordy Polski w kat. do 93 kg deklasując tym samym swoich rywali;
- Karol Biziewski, który ustanowił rekordy Polski w kategorii do 105 kg i zajął III miejsce w kategorii OPEN juniorów do lat 18;
- Zbyszek Zubrzycki, który ustanowił rekordy kraju w kategorii + 120 kg do lat 18;
- Daniel Grabowski, który będąc jednocześnie trenerem wystartował w kategorii senior +120 kg uzyskując największy wynik w całych zawodach 825 kg, wynik ten pozwolił ustanowić mu wszystkie nowe rekordy kraju w tej kategorii.
Drużyna OSiR Suwałki zajęła III miejsce drużynowo w kategorii do lat 20.
ROK 2012
W marcu 2012 roku w Lublinie, podczas Mistrzostw Polski Seniorów w Trójboju Siłowym, tytuł Mistrza Polski wywalczył Wojciech Barszczewski w kategorii wagowej do 93 kg uzyskując rewelacyjny wynik 655 kg (przysiad – 235 kg; wyciskanie leżąc 160 kg, martwy ciąg – 260 kg). Kolejny medal, również złoty w kategorii + 120 kg zdobył trener sekcji Daniel Grabowski. Z wynikiem 950 kg (przysiad – 400 kg, wyciskanie leżąc – 235 kg, martwy ciąg – 315 kg) Grabowski wywalczył także I miejsce w kat. OPEN, a tym samym uzyskał tytuł najlepszego i najsilniejszego zawodnika całych zawodów.
„Mistrzem Polski jestem regularnie od 2004 roku dlatego nie mogę powiedzieć, że było mi jakoś szczególnie trudno, bardziej cieszę się z sukcesu mojego zawodnika Wojtka Barszczewskiego oraz z tego, że dzięki wywalczonym tytułom weszliśmy w skład kadry narodowej na rok 2012” – mówił po zawodach Daniel Grabowski.
Kilka miesięcy później w czerwcu 2012 roku Kamil Wojciechowski zawodni OSiR-u wycisnął nowy rekord świata w Pucharze Świata w Trójboju Siłowym Klasycznym w Sztokholmie (w wyciskaniu sztangi leżąc, uzyskał aż 192,5 kg). Niestety, w pozostałych konkurencjach nie poszło mu już tak rewelacyjnie i ostatecznie z wynikiem 617,5 kg uplasował się na 10 miejscu w klasyfikacji generalnej.
ROK 2013
Pod koniec listopada 2013 roku ponownie Daniel Grabowski wywalczył szósty raz z rzędu złoto w najmocniejszej kategorii „+120 kg senior” podczas otwartych Mistrzostwa Polski Kobiet i Mężczyzn w Trójboju Siłowym rozegranych w Mińsku Mazowieckim. Uzyskał łączny wynik 987,5 kg w trójboju siłowym (400 kg w przysiadzie, 250 kg w wyciskaniu, 337,5 kg w martwym ciągu). Marcin Siękowski zdobył złoto w kategorii 83 kg junior do lat 20 i brąz w junior do lat 23. Wojciech Barszczewski zdobył srebro w kategorii 83 kg junior do lat 23 i srebro w kategorii senior. Karol Biziewski zdobył złoto w kategorii 105 kg junior do lat 20. Zbigniew Zubrzycki zdobył 2 złote medale, w kategorii +120 kg junior do lat 20 i do lat 23.
Podczas tych zawodów pięcioosobowa ekipa z Suwałk zdobyła aż 8 medali: w tym 5 złotych, dwa medale w kategoriach seniorów i 6 medali w kategoriach juniorskich. Ekipa z Suwałk zdobyła również II miejsce w klasyfikacji drużynowej junior do lat 20.
Dokładnie w 2013 roku została rozwiązana Sekcja Trójboju Siłowego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Suwałach. Działał ona od 2007 roku i pomimo krótkiej działalności, udało się jej wychować wielu medalistów Mistrzostw Polski, Europy, a nawet świata.
ROK 2019
Po kilkuletniej przerwie suwalskie ciężary znów zaistniały na mapie Polski. W 2019 roku Adam Stankiewicz uzyskał tytuł Mistrza Polski w Trójboju Siłowym (w przysiadzie uzyskał 280 kg, w wyciskaniu leżąc – 200 kg, a w martwym ciągu – 280 kg)
Natomiast Patryk Wysocki zdobył pierwsze miejsce w Pucharze Świata federacji XPC Poland w trójboju siłowym w kategorii do 75 kg. Warto zaznaczyć, iż był to pierwszy start Patryka w zawodach po trzech miesiącach przygotowań.
HISTORIA KULTURYSTYKI
Kulturystyka wywodzi się z ćwiczeń treningowych siłaczy i zapaśników z drugiej połowy XIX wieku. Za prekursora nowoczesnej kulturystyki uważa się niemieckiego siłacza Eugena Sandowa. Kulturystyka jako dyscyplina sportowa wyodrębniła się pod koniec lat 40 w Stanach Zjednoczonych za sprawą braci Bena i Joe Weiderów, którzy w 1946 założyli Międzynarodową Federację Kulturystyki i Fitnessu (IFBB), która do dnia dzisiejszego kieruje rozwojem kulturystyki na świecie. Jednym z najsłynniejszych kulturystów jest Arnold Schwarzenegger, który zdobył 7 tytułów Mr. Olympia (1970–1975 i 1980) i 5 tytułów Mister Universe. W Polsce prekursorami kulturystyki byli w latach 70. m.in.: Paweł Filleborn, Henryk Szczepański i Andrzej Urbański.
Zawody kulturystyczne stały się czymś, co mocno wyniosło kulturystykę na otwarte wody. Coraz większe zainteresowanie i emocje wzbudzały potyczki doskonale zbudowanych mężczyzn, coraz większe rzesze fanów i gotowych stanąć do rywalizacji zawodników pojawiały się na całym świecie. Muskularne sylwetki przyciągały twórców filmowych, którzy chętnie angażowali zawodników do różnych ról. Przykładem może być Steve Reeves, który został wcielony do roli Herkulesa.
KULTURYSTA W SUWAŁKACH
Zawodnicy, którzy wcześniej trenowali ciężary w pewnym momencie zaczęli uprawiać kulturystykę. Byli to Henryk Mickiewicz, Zenon Szczawiński później dołączył Jerzy Łaniec, od którego wszystko się zaczęło.
HISTORIA JERZEGO ŁAŃCA
Jerzy Łaniec urodził się 15 października 1948 roku w Raczkach. Jest absolwentem wychowania fizycznego w Warszawie ze specjalnością trenerską w pływaniu, ponadto instruktorem ratownictwa wodnego, badmintona, podnoszenia ciężarów, piłki siatkowej, lekkoatletyki oraz kajakarstwa. Jego przygoda z ciężarami rozpoczęła się w wieku 11 lat, a od tego czasu prowadził zajęcia i ćwiczył w sumie z 2 400 osobami.
Sukcesy Jerzego Łańca 5-krotnego mistrza świata na mięśnie brzucha:
- 1980 r. – rekord 16 tys. wznosów tułowia leżąc na materacu w ciągu 8 godzin i 27 minut
- 2006 r. – rekord na mięsnie brzucha kółkiem klęcząc – 8 tys. ruchów przez 7 godzin i 36 minut;
- 2007 r – rekord świata na stadionie „Wigier”, w ciągu 3 godzin bez przerwy kółkiem wykonał 4407 ruchów;
- 2016 r – rekord Guinnessa w ciągu 24 godzin bez przerwy wykonał 40 tys. ruchów („brzuszków”);
- 2019 r. – wykonał 100 tys. wznosów i spięć w ciągu 39 godz. i 2 minut.
Są to imponujące rekordy, które nie zostały pobite do dnia dzisiejszego i na pewno na długo zostaną w pamięci.
Do chwili obecnej (2020 rok) Jerzy Łaniec:
• przerzucił ponad 7 milionów ton ciężaru;
• przebiegł ponad 160 tys. km;
• przepłynął ponad 30 tys. km;
• przejechał rowerem ponad 360 tys. km;
• wykonał 80 milionów wznosów tułowia na „rzymskiej ławce”;
• przejechał kółkiem na mięśnie brzucha ponad 12 milionów razy, czyli 30 tys. km.
Liczby te świadczą o wielkiej determinacji Jerzego Łańca, ciężkiej pracy oraz poświęceniu, jakie w to wszystko włożył.
Artykuł powstał na podstawie artykułów z czasopisma „Krajobrazy”, „Dwutygodnik Suwalski oraz na dzięki informacji uzyskanych od Pana Jerzego Łańca.
24 czerwca 2020 14:33